Συμπληρώνονται φέτος 33 χρόνια από τη
δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στις 9/1/1991, από τον Γιάννη Καλαμπόκα,
πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας και δημοτικό σύμβουλο. Εκείνος καταδικάστηκε σε εφτά
χρόνια φυλάκιση, ενώ τα άλλα μέλη της ομάδας των Οννεδιτών «τιμωρήθηκαν» με
ποινές κάποιων μηνών φυλάκισης.
Ο Τεμπονέρας υπερασπίστηκε
τους δίκαιους αγώνες του μαθητικού κινήματος ενάντια στην αντιεκπαιδευτική
πολιτική της τότε κυβέρνησης του Κων. Μητσοτάκη. Με
ένα πολυνομοσχέδιο ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση
αδικαιολόγητων απουσιών, «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής κλπ), και
της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών
παροχών σε φοιτητές κ.ά.).
Πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία, μέσα στη φλόγα της εξέγερσης και του κινήματος
1990-91, με τις μαζικές καταλήψεις και τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια,
ένα μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στη συντηρητική, αντεργατική, αντιεκπαιδευτική
πολιτική της εποχής. Τότε που οι εκπαιδευτικοί διάλεξαν όχθη και βρέθηκαν στο
ίδιο ρεύμα με τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο.
Τον Γενάρη του 1991, ο Νίκος Τεμπονέρας
υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες,
όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό. Ταυτίστηκε με ένα
κίνημα και μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών. Έγινε το σύμβολο του συλλογικού
ανθρώπου που υπερασπίζεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις το δικαίωμα του αγώνα για
την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας και την επικράτηση του δίκιου. Του
εργαζόμενου που υπερασπίζεται τον συλλογικό αγώνα μέσω του σωματείου. Δεν
φοβήθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι, δεν λογοδότησε στη διοίκηση, στην εξουσία,
στους «νοικοκυραίους» της εποχής και στους φασίστες. Ήταν ο δάσκαλος που
υπερασπίστηκε το παιδί για να υπάρχει ελπίδα, ξεπερνώντας τους κλειστούς
τοίχους της σχολικής αίθουσας.
Ο Νίκος Τεμπονέρας κουβαλήθηκε από τότε
και μέχρι σήμερα σαν σημαία, σαν όπλο, σαν φυλαχτό σε κάθε πορεία και
κινητοποίση εκπαιδευτικών και νεολαίας. Είναι μαζί μας σε κάθε απεργία,
συνέλευση, κατάληψη.
Σήμερα, 33 χρόνια μετά οι εργαζόμενοι κι
η νεολαία εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ και του μεγάλου κεφαλαίου.
Για την υπεράσπιση της δημόσιας
εκπαίδευσης, για ένα σχολείο που θα μορφώνει και θα χωράει όλα τα παιδιά,
κόντρα στο σχολείο των ταξικών φραγμών. Κόντρα στο σχολείο παροχής
εκπαιδευτικών υπηρεσιών, ανοικτό στην αγορά και στα κέρδη των λίγων απέναντι στις
ανάγκες των πολλών.
Ο
αγώνας και η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα φωτίζει τον πραγματικό δρόμο για να δει
ο λαός και η νεολαία μας να έρχονται καλύτερες μέρες. Θα εκδικείται σε κάθε μάχη ενάντια στην αντεργατική αντιλαϊκή
πολιτική, σε κάθε προσπάθεια για την επιβολή της κοινωνίας του κέρδους και της
αγοράς.
Πάντα θα είναι ζωντανός ανάμεσά μας.
Ο δάσκαλος, ο αγωνιστής, ο οραματιστής
«Ζει, ζει ο Τεμπονέρας ζει
Με Πέτρουλα, Λαμπράκη μας οδηγεί!»
